Hyperbathum
Een Hyperbathum is een volkomen ridicuul concept om de aandacht af te leiden van dagelijkse beslommeringen in situaties waar je, ter voorbereiding op een diepgaande dialoog over een reëel verbeterproces, eerst dient te richten op de methodische aanpak.
Etymologisch (waar komt de term vandaan) is het afgeleid van het Griekse “bathos” (diepte) of “bathys”.
Bathos is een schrijfstijl waarbij de opsteller van een tekst probeert een verheven toon aan te slaan, maar daar (bewust) niet in slaagt. Bathos bevat vaak een belachelijke anticlimax, een plotselinge verandering waarbij de tekst inzakt, van het beste naar het slechtste. Vaak wordt de inhoud ridicuul. In de kunst wordt het op belachelijke wijze gebruikt om pathos of passie weer te geven terwijl het tegenovergestelde wordt bereikt.
Als de vorm bewust wordt gekozen, is het een stijlfiguur.
Bathos is de stijl en de bathum is de enkelvoudige uiting. In geval van een hyperbathum is het nog veel erger.
Platgezegd.
Hanteerbare onzin waarbij je een moeilijk woord gebruikt om het ergens anders over te hebben.
Toepassingen
Leer eerst spelenderwijs met je gereedschap om te gaan voordat je gaat sleutelen aan iets wat essentieel is. Zoals een vaatchirurg eerst oefent op het hechten van druivenschillen voordat deze een aorta gaat repareren.
Epibreren?
Epibreren betekent ‘net doen alsof je iets heel belangrijks doet of gaat doen, terwijl je eigenlijk niets (nuttigs) uitvoert of zult uitvoeren’. Deze term is in Nederland eventjes wereldberoemd geweest door een verhaal (kronkel) van Simon Carmiggelt
Petroleux
Een hyperbathum als het ware
Het lijkt heel wat als bedrijf maar in feite is het volkomen ridicuul en toch een belangrijk instrument bij het aanleren van vaardigheden op gebied van informatiemanagement en/ of systeemontwerp.